Ανατρέχοντας στις σελίδες του εφηβικού ημερολογίου, οριοθετώ χρονικά την επιθυμία μου να γίνω Ψυχολόγος, από τα 12 μου χρόνια! Και όταν ήρθε η ώρα να επιλέξω τι θα σπουδάσω, σαφώς αυτό επέλεξα, διότι ήξερα τι ήθελα ακριβώς: Να βοηθήσω ανθρώπους που βιώνουν ψυχικό πόνο, να βοηθήσω στις σχέσεις, στην επικοινωνία και γενικώς στα προβλήματα τους.
Ως Ψυχολόγος, διαπίστωσα ότι αυτή την επιλογή δεν θα την άλλαζα με τίποτα. Πιστεύω πολύ στην αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπείας, διαπιστώνοντας καθημερινά την αλλαγή των ανθρώπων προς το καλό όπως το ορίζουν οι ίδιοι. Δεν υπηρετώ έναν ρόλο, κάνω κάτι στο οποίο πιστεύω ότι μπορεί να έχει απτά αποτελέσματα, φτάνει ο ενδιαφερόμενος να είναι αποφασισμένος να θέσει νέους στόχους.
Η ψυχοθεραπεία είναι ένα δώρο στον εαυτό, μία απόφαση να πάει κανείς ένα βήμα πιο μπροστά στην ζωή του, να πετάξει από πάνω του τα δυσλειτουργικά άγχη, τα ψυχικά βάρη, τις ενοχές και τα πολλά «ναι» στους τρίτους. Είναι πράξη ανακούφισης, διεκδίκησης ατομικού χώρου και αυτοβελτίωσης.