Η ύπαρξη μίας χρόνιας σωματικής ασθένειας – πάθησης όπως ο καρκίνος ή μία χρόνια αναπηρία μπορεί να επηρεάσει εν δυνάμει όλα τα επίπεδα λειτουργίας ενός ανθρώπου και όλα τα πεδία της καθημερινότητας του. Το ψυχικό στρες, η οικονομική επιβάρυνση, η δύσκολη εργασιακή αποκατάσταση και η μειωμένη κοινωνικοποίηση ή ερωτική ζωή είναι μόνο λίγα από τα ζητήματα με τα οποία ένα άτομο με χρόνια ασθένεια μπορεί να προβληματιστεί.
Σε αντίθεση με ένα άτομο με κάποιον πρόσκαιρο τραυματισμό ή οξεία ασθένεια που νοσηλεύεται για μικρό χρονικό διάστημα, οι χρόνια πάσχοντες καλούνται να ενσωματωθούν στο κοινωνικό γίγνεσθαι και στην κανονικότητα μίας καθημερινής ζωής με περιορισμούς και εμπόδια που μόνοι πρέπει να προσπεράσουν.
Στόχος τους είναι μία ποιοτική καθημερινότητα ενώ παράλληλα διατηρούν την ανεξαρτησία τους. Οι αντικειμενικές ωστόσο δυσκολίες της χρονιότητας και παράλληλα ένα κράτος όπου οι παροχές και η πρόνοια είναι ελλιπείς, έχει ως αποτέλεσμα ένας χρόνια πάσχων να βιώνει έντονες μεταπτώσεις στην διάθεση του, υψηλό στρες, ακόμη και θλίψη, ματαίωση για τα σχέδια ζωής που ίσως δεν πραγματοποιήθηκαν ακριβώς έτσι, χάνοντας κατά συνέπεια την αισιοδοξία του για ένα πιο φωτεινό μέλλον.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν συχνά το άτομο με χρόνια ασθένεια να αναζητήσει την υποστήριξη ενός ειδικού για να αποσυμπιεστεί, να ενθαρρυνθεί και να προσαρμοστεί στην όλη συνθήκη.